مثل یک نوار کاست قدیمی خاک خورده
زندگیم در حال تکرار است
تکرار به هیچ تکرار به پوچ
صبح تا شب فقطط صدای قدم هایم
صدای شکتن هایم
صدای مشت هایم ضبط می شود
کاش میشد با نوار های کاست خود را حلق اویز کنم
اما میترسم نوار ها توان سنگینی من را نداشته باشند
دنیای من خاکستریست
انقدر خاکستری که که مردم خاکستر سیگارشان روی من میریزند
دستاشو نگرفتم
وقتی قلبش رفته نمیشه نگهش داشت !
بغض کردم
نخواستم اشکامو ببینه
نشستم و سرم رو به هوای بستن بند کفشاش آوردم پایین تا کمتر نگاهش کنم ....
داشت گریه می کرد
اینو از اشکاش که می خورد روی سرم فهمیدم
چرا گریه ! خودش می خواست بره !
خیلی سخت بود بلند شم و اشکام و التماس توو چشمامو ببینه ...
اون نفهمید که من جلو پاش زانو زدم و بندکفش بستن فقط یه بهانه س ...
قدرت پاشدن نداشتم
قدرت رفتن نداشت
روبروش وایسادم ، نگاه می کردیم به هم
دوست داشتم بغلش کنم اما می ترسیدم
با صدای لرزون بهم گفت فقط یک جمله بگو ...
سخت بود !
باید چی میگفتم !
نگاهش کردم ، چشمامو بستم و گفتم
عشق مثل یه ادکلنه خیلی شیکه
تا وقتی هست خوبه
اما وقتی برای اخرین بار می زنیش و تموم میشه عطرشو عمیق تر حس می کنی و حس می کنی عطرش بیشتر موندگار شده روی لباست ..
برو ولی بدون تنم بوی عطر تن تورو میده . . .
نگاهم کرد .... حرفی نزد ...
بهش گفتم تو آخرین جملتو بگو ...
گفت ....... !
این روز‌ها گویا خسته ای
موهای سیاهت را کوتاه کرده ای
نمی خندی
شعر نمی‌‌گویی
مرا به نام نمی‌خوانی
بهانه میگیری
آغوشم را نمی‌خواهی
صدایت میزنم
جز سکوت
کلامی برایم نداری
با این حال هنوز بانوی منی
بانوی من
که این روز‌ها فقط کمی خسته است
( تقدیم به تمام مردانِ دنیا ، که بانوی خسته‌شان را هنوز دوست دارند.)
سُرفه .........دستمالی خونی
سگ لرز ه و ُ گوشه ی تخت
سر گیجه های مُمتد
سردرد ِ بعد ِ گریه
سُرنگ و ُ رعشه ی من
سیگاری یادگاری
ساعت به وقت ِ مرگ ُ
سایه ی زنی که نیست
هفت سین من همین
هفت سین من همین
سال نو مبارک
