نمیشه وسط موسیقی سنتی ایرانی دیلینگ دیلینگ تار و سه تار، و تلق و تلوق دف، و عربده‌کشی خواننده نباشه؟!

صدای پایش آرام آرام به گوشم می رسد

.

گونه ام را بوسید

نم نم

از گوشه چشمم نشست

.

باز هم خاطراتم زنده شد

.

"من و تو به یاد ان برف

یا شاید

به یاد تو ،من و ان برف"

.

فرقی نمی کند

چه در کنارم باشی

چه در کنارش باشی

زیر برف 

بی اغوش 

یاد تو

ان کلبه گرم

مرا سرما برد !

گفت كه دختر خورشيدم و

بيزار از خورشيد

گوش هايش را بوسيدم

و چقدر موهايش

بوي خورشيد مي داد

گفت كه دختر ابرم و

در آرزوي ابر

مژه هايش را بوسيدم

و چقدر چشمانش

در پس ابر پنهان بود

گفت كه دختر بارانم و

چشم به راه باران

اشك هايش را بوسيدم

و چقدر لب هايش

شادابي باران داشت

+++

گفت كه دختر برفم و

سرد همچون برف

سينه اش را بوسيدم

و چقدر اندامش

همچون پناهگاهي از برف

سپيد و گرم بود

گفت: نه!

گفتم كه به افتخار برف!

و در او محو شدم.

دوربین

جاده

من...

می آیم تا به تو برسم

حتما جایی باید باشی

پشت یک احساس...

کنار یک کوه دلتنگی

یا دریایی که تو را در

جزر و مد دوست داشتنش غرق کرده...

من و تو...

یک عکس دونفره به این دنیا بدهکاریم...

حاضری؟؟؟

تو آموزش غواصي حرفه اي مهمترين مطلب اينه كه

طرف بفهمه وقتي تو عمق هاي زياد عروس دريايي رو ديد

نبايد وايسه نگاش كنه و بايد بياد بالا

همين مطلب ساده بيشترين علت مرگ غواص هاست

ميگن تو عمق هاي خيلي خيلي زياد يه هو اون مياد سراغت

عروس دريایي

ميگن اينقدر دور و برت مي رقصه كه يادت ميره كجايي

ميگن زيبايي اونطوريه كه انگار تو دوربينا نشون داده نميشه

ميگن هر چقدر هم كه برات گفته باشن انگار نه انگار

بازم برات

زيباست و اينقدر محو زيباييش ميشي كه يادت ميره كپسول داري

اگه غواصه ديگه خيلي عقلش كار كنه و يه طوري دل بكنه

اينقدر عمق زياده كه طرف تا بياد بالا اكسيژن تموم ميشه

تو عميقي دختر

می ارزه مُردن

 همه درو دافا در پيتن فكر مي كنن برد پيتم واسه ديدنم بيليط ميدن فقط باهاشون خنديدم كه انقده توهم ميدن

یکم وبمو خلوت کردم لینکامو می گم

ببخشید اونایی ک حذف شدن فقط اسمشون تو وبم بود نه خودشون 

ناراحت نشین

کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی ؟
من باشم و وی باشد و می باشد و نی !
من گه لب وی بوسم و وی گه لب من .....
من مست ز وی باشم و وی مست زمی!

؟؟

نیچه به حافظ

میخانه ای که تو برای خویش

پی افکنده ای

فراخ تر ازهر خانه ایست

جهان از سرکشیدن می ئی

که تو در اندرون آن می اندازی،

ناتوان است.

پرنده ای،که روزگاری ققنوس بود

درضیافت توست

موشی که کوهی را بزاد

خود گویا تویی!

توهمه ای،تو هیچی

میخانه ای،می یی

ققنوسی،کوهی و موشی،

درخود فرو می روی ابدی،

از خود می پروازی ابدی،

رخشندگی ِ همه ی ژرفاها.

و مستیِ همه ی مستانی

-تو و شراب؟

فکر کنم این فسقلی می گوید:

آمده ام خواستگاری، خلاصه مرا به غلامی قبول کنید...! دی

كنار همون جاده ي سبز

كه يه روز تو خواب ديدم

يه كوره راهه رنگ شراب

شرابي كه يه شب

آبيه

يه شب بنفش

ته كوره راه

يه حباب

اندازه ي آرزو هام

مثل قاصدكي بي پيغام

توي هوا

سرگردونه.

در سرد ترين نقطه ي حباب

يه جاييه- كه جايي نيست

يه چيزيه- كه چيزي نيست.

+++

بـــــه درك…

اگه همه شو قبول داري

بهت ميگم…

با تموم وجود ميگم:

دلبرم به كاخ ديو خوش اومدي!

کتاب همون چیزی نیست که با دمپایی ابری و کاه قاطی می کنن و میدن گوسفندا بخورن پروار بشن؟! میگن خیلی خاصیت داره

اسمش اینه که در ایران کتاب چاپ میشه… بیشتر این کتاب ها، درسی هستند یا کمک آموزشی. تازه همین ها هم تیراژی بالای پنج هزار ندارند. بقیه کتاب ها که تیراژشان به زحمت به دو هزار می رسد… برای یک کشور هشتاد میلیون نفری با این همه مردم که ادعای باسوادی دارند این تیراژ شرم آور نیست، تهوع آور است… دست همه تان درد نکند!

امروز آمدي

پس از سال ها

درست هنگامي كه در سكوت

فرياد مي كردم

(( با تو بودن خيلي وقته كه گذشته ))

امروز آمدي

پس از سال ها

پس از قرن ها

با لبخندي بر لب.

در ميان ماشين ها

چشمانت مرا جستجو مي كرد

و من در كنارت بودم

بي آن كه بداني.

امروز غنچه ي سرخي كه بر لبانم كاشتي

بوي گل هاي شكفته مي داد

امروز اسارت نا خواسته اي

كه در آغوشت داشتم

شادي صد آزادي داشت.

امروز پس از

سال ها…قرن ها

چشمانت مرا مي ديد

و دلت براي من

مي تپيد.

روزهاي خوب

روز هاي شادمانه

روز هاي زندگي

روز هاي خوب

اگر چه شب باشند

با تو آغاز مي شوند

با تو

همان گاه كه خودت هستي

– نه آن كسي

كه من او را نمي شناسم.

روز هاي خوب

با تو آغاز مي شوند

با لبخندي كه صورتت را مي پوشاند

با چشم هايي كه از شادي مي درخشند

با دست هاي مهربانت

با شيطنت هاي پنهانت

روز هاي خوب

اگرچه شب باشند

با تو به پايان مي رسند

با بوسه هاي وداع.

دوستم داشت و

ديوانه ي لب هايم بود؛

دوستم داشت و

به گاه نفس تازه كردن

در ميان دو بوسه

در گوشم نجوا مي كرد كه:

لب هايت شيرين است.

و من،

در آرامش ميان دو بوسه

- در هزار توي خويش -

نجوا مي كردم كه:

چه تلخ است لب هايش.

به هر کجای تنت که دست میزنم

نوایی میدهد ...

یا تو خود موسیقی هستی

یا تنت یک وسیله موسیقی ...!

نا امیدی یعنی این که با چه شور و شوقی کتاب «دارالمجانین» جمال‌زاده را پیدا کنی و بخوانی بعد ببینی چند تا از چیزهایی را که فکر می کرده ای برای نخستین بار به ذهن خودت رسیده است و در یکی از داستان هایت به کار برده ای، او هفتاد سال پیش در داستانش آورده است. حالا من به یک دارالمجانین واقعی نیاز دارم!

سلام بر همه دوستان همراه.
برای این پست شعر زیبائی از دکتر شفیعی کدکنی که خطاب به استاد مهدی اخوان ثالث هست رو انتخاب کردم. امیدوارم که لذت ببرید.

درین شب‌ها،

که گل از برگ و برگ از باد و باد از ابر می‌ترسد.

درین شب‌ها، 

که هر آیینه با تصویر بیگانه‌ست

و پنهان می‌کند هر چشمه‌ای 

سرّ و سرودش را

چنین بیدار و دریا وار 

توئی تنها که می‌خوانی.

توئی تنها که می‌خوانی 

رثای ِ قتل ِعام و خون ِ پامال ِ تبار ِ آن شهیدان را 

توئی تنها که می‌فهمی 

زبان و رمز ِ آواز ِ چگور ِ نا امیدان را.

بر آن شاخ بلند، 

ای نغمه ساز باغ ِ بی‌برگی!

بمان تا بشنوند از شور آوازت 

درختانی که اینک در جوانه‌های خُرد ِ باغ

در خوابند

بمان تا دشت‌های روشن آیینه‌ها،

گل‌های جوباران

تمام نفرت و نفرین این ایام غارت را 

ز ِ آواز تو دریابند.

تو غمگین‌تر سرودِ حسرت و چاووش این ایام.

تو، بارانی‌ترین ابری 

که می‌گرید،

به باغ مزدک و زرتشت.

تو، عصیانی‌ترین خشمی، که می‌جوشد،

ز جام و ساغر خیام.

درین شب‌ها 

که گل از برگ و 

برگ از باد و 

ابر از خویش می‌ترسد،

و پنهان می‌کند هر چشمه‌ای 

سرّ و سرودش را، 

در این آقاق ظلمانی 

چنین بیدار و دریا وار

توئی تنها که می‌خوانی.

ایـن ســالــهـا را خــوب بـه خـاطــر بـســپـار
سـالــهـائـی کـه لـبـخــنـد، دگـرگـیــسـی کـامـلــی از غــم شــده
و مــن هـائــی کـه در تـنــهــائـی شـان غـنــی تـر شـده انـد
ایــن ســالــهـای بـا فــصـل مــشــتـرک درد را بــه خـاطــر بـســپـار
و هــیــچ نــگـو ...

وقتي دلخور ميشوي
از بي حواسي هاي من..
آيه ي تازه اي بفرست!
سلولهاي من به هدايت محتاجند
و به وحيِ نگاهت..
محتاجتر!.. 
بلند شو و بایست !!

بعضی وقت ها دلت می خواد یه پرانتز باز کنی
کسی که دوسش داری رو بزاری توش
بعد پرانتز رو ببندی
که مبادا دست کسی بهش برسه

این روز ها هـــــــمه از دود سیگارشان می گویند....!

و خاطراتی را کــــــه دود می کنند....

من چه کنم کــــــــــه با آتش زدن جنگل هم....

خاطراتم را نمی توانم دود کــــــــــــــنم !!!